Kiedy w 1988 roku przejmował gospodarstwo od dziadka, liczyło niecałe 10 hektarów. Teraz ma 80. Gospodarzy wraz z synem. Tylko produkcja roślinna. Jednocześnie jest wójtem w gminie Przyrów, 30 kilometrów od Częstochowy. Jak zdobyć zaufanie rolników, urzędników, ludzi z różnych środowisk? Recepta Roberta Nowaka jest prosta: pracować solidnie, słuchać ludzi. – Tak już jest, że potrafią to docenić: jeśli ktoś dobrze gospodaruje, nada się do samorządu. Recepta sprawdza się sześć kadencji.
OJCZYŹNIE – WSI – SOBIE
Ostatnio, w listopadzie 2023, Robert Nowak został wiceprzewodniczącym Krajowej Rady Izb Rolniczych. W tym „garniturze” wybiera się 2 grudnia na zjazd Związku Młodzieży Wiejskiej RP „Wici”. Jubileuszowy. Od powstania w 1928 roku mija 95 lat. Sam działał w związku, jeszcze w technikum rolniczym. Wiele skorzystał: ze szkoleń, wyjazdów edukacyjnych. Ba, w tym środowisku poznał przyszłą żonę. – Zapowiada się miły dzień. Będzie okazja do spotkania z kolegami i złożenia życzeń młodym, którzy dziś tworzą „Wici”. Niech działają skutecznie zgodnie z przesłaniem związku: OJCZYŹNIE – WSI – SOBIE.
Przyszłość Ukrainy według Roberta Nowaka
Wyzwań dla rolników nie brakuje. Zdaniem Nowaka najważniejszą kwestią jest przyszłość Ukrainy na rynku europejskim. Niezwykle ważne jest kiedy, na jakich zasadach zostanie przyjęta. Czy będą ją obowiązywały te same standardy produkcji co u nas? Gorzki przedsmak zagrożeń pokazała sytuacja „tranzytu” zboża z Ukrainy. Teraz sytuacja się powtarza. Polscy rolnicy sprzedają produkty za ceny sprzed 15 lat. Jednocześnie zderzają się ze wzrostem cen środków produkcji, nawozów, paliw, maszyn, części zamiennych… – Nie jestem pesymistą z natury, ale przyszłość nie rysuje się kolorowo. Przez rok-dwa pojedziemy siłą rozpędu, przetrwamy. Co potem? Ile gospodarstw padnie? – zastanawia się Robert Nowak
Kontyngenty produkcji najważniejsze
Problem jest zdefiniowany, a jego rozwiązania? Czy jesteśmy bezradni? – Nie, polscy rolnicy od początku wojny okazali wielką pomoc uchodźcom. Sam pomagałem – mówi Nowak. Wspomina też, jak w pierwszym dniu agresji na Ukrainę leciał do Brukseli. Już drugiego dnia radzono, jak pomóc. Także dlatego, że w ukraińskie rynki zaangażowali kapitały światowi gracze. Uważa, że pierwszą decyzją powinno być określenie kontyngentów produkcji – kto ile czego potrzebuje, reszta na eksport. Należy też uszczelnić korytarze tranzytowe. Podaje przykład naszych portów portów – jeden tylko dla ukraińskiego zboża, drugi zatkany, nie jest w stanie nadążyć z przeładunkiem. – Myślę jednak, że fachowców w nowym rozdaniu nie zabraknie, potrzebne są tylko rozsądne decyzje.
Grzegorz Pawlak
